ولادت و نام گذاري حضرت امام حسن مجتبي (عليه السلام)
حضرت امام حسن بن علي المجتبي (عليه السلام) دومين امام شيعيان جهان و سبط اکبر رسول مکرم اسلام حضرت خاتم الانبياء (ص) است
294553.mp3
ولادت و نام گذاري حضرت امام حسن مجتبي (عليه السلام)
در باغ ولايت، گل خوشبوست، حسن (ع) سرو چمن گلشن مينوست، حسن (ع)
نوميـــد مشـــو ز درگـــه احســانـش زيرا که کريم اهل بيت است، حسن (ع)
نوميـــد مشـــو ز درگـــه احســانـش زيرا که کريم اهل بيت است، حسن (ع)
به گزارش روابط عمومي مرکز بهداشت غرب تهران؛ حضرت امام حسن بن علي المجتبي (عليه السلام) دومين امام شيعيان جهان و سبط اکبر رسول مکرم اسلام حضرت خاتم الانبياء (ص) است.
پدر بزرگوارشان حضرت اميرالمؤمنين و امام المتقين علي ابن ابي طالب (ع) و مادر ارجمندشان حضرت فاطمه زهرا (س) دختر پيامبر خدا (ص) و مهتر زنان دو عالم مي‌باشد.
ولادت و نامگذاري
امام حسن (ع) در شب نيمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجري قمري در مدينه منوره متولد شدند که مادر گراميشان حضرت زهراي اطهر (س) در آن زمان، دوازدهمين بهار زندگي بابرکت خويش را پشت سر نهاده بود.
ايشان نخستين پسري بود که خداوند متعال به خانواده امام علي (ع) و حضرت فاطمه (س) عنايت فرمودند.
در آستانه طلوع فرزند دلبند فاطمه زهرا (س)، سفري براي پيامبر گرامي اسلام (ص) پيش آمد. آن حضرت (ص) براي خداحافظي به خانه علي (ع) و فاطمه (س) رفت و ضمن سخناني، به سفارش هاي لازم در مورد مولود مبارکي پرداختند که به زودي جهان را به نور وجود بافضيلت و شريفش، نورباران و عطرآگين خواهد ساخت، و از جمله توصيه فرمودند که او را پس از ولادت در پوشش زرد رنگ قرار ندهند.
پس از رفتن پيامبر اکرم (ص)، نخستين فرزند خانه نور، در روز باشکوهي (?? رمضان سال سوم هجري) متولد گرديد. اسماء بنت عميس به همراه بانوان ديگري، در لحظه ولادت باسعادت حضرت امام حسن مجتبي (ع) در آنجا حضور داشتند. آنان، مولود مبارک را بي آن که از توصيه پيامبر گرامي اسلام (ص) آگاه باشند، در پارچه زيبا و تميز زرد رنگي قرار دادند.
رسول مکرم اسلام (ص) پس از بازگشت از سفر، به ديدار فاطمه زهرا (س) شتافت.
وقتي رسول خدا (ص) تشريف آورد، به بانوان حاضر فرمود: فرزندم را بياوريد. پس نوزاد را به آن حضرت (ص) تقديم داشتند. او را در آغوش گرفت و فرمود: مگر فراموش کرديد که از شما خواستم او را پس از ولادت، در پوشش زرد قرار ندهيد؟ سپس آن پوشش را از اين مولود مبارک برگرفت و پوشش سپيدي بر او افکند و رو به اميرمؤمنان علي (ع) نمود و پرسيد: چه نامي برايش برگزيده ايد؟ امام علي (ع) فرمود: ما هرگز در گزينش نام فرزندمان بر شما پيشي نمي‌گيريم. (فاطمه (س) هم پيش از آن به پدر گرانمايه نوزاد و همسر گرامي خود، امام علي (ع) پيشنهاد کرده بود که نامي براي اين نورسيده در نظر بگيرد، اما حضرت علي (ع) ضمن احترام به دخت پيامبر (ص)، فرموده بود که در مورد نامگذاري اين نوزاد عزيز، بر رسول خدا (ص) و بر پيشواي بزرگ توحيد، پيشي و سبقت نخواهد گرفت.)
پيامبر گرامي (ص) نيز فرمود: من هم بر پروردگار بزرگ خويش پيشي نمي‌گيرم.
در اين لحظات، خداوند تبارک و تعالي به جبرئيل فرشته وحي فرمود: «براي بنده محبوب و پيامبر برگزيده ام، فرزندي متولد شده، از اين روي به نزد وي برو و سلامش برسان و تبريک و تهنيت گوي و به وي بگو؛ به راستي که علي نزد تو به منزله هارون است براي موسي، پس نام فرزند هارون را براي او برگزين.»
جبرئيل فرود آمد و مراتب تبريک و تهنيت پروردگار هستي را به پيامبر خدا (ص) رسانيد و گفت: «اي پيامبر خدا! پروردگارت دستور داده است که اين مولود مبارک را به نام فرزند هارون نامگذاري کنيد» رسول خدا (ص) پرسيدند: «نام پسر هارون چه بود؟»، فرشته وحي گفت: «او شبر نام داشت»، پيامبر (ص) فرمود: «من به زبان عربي سخن مي‌گويم»، جبرئيل گفت: «نامش را حسن بگذار» لذا پيامبر اکرم (ص) در گوش راست آن پاره ماه و نوزاد گرانقدر، اذان و در گوش چپش، اقامه خواند و نام مبارک را «حسن» نهاد.
سپس (در برخي از روايات در روز هفتم) براي اين نوزاد نوراني، دو رأس قوچ کبود رنگ را قرباني (عقيقه) فرمود: و ران يکي از آن‌ها را همراه يک دينار به قابله داد. سر مبارک نوزاد را تراشيد و هم وزن موي سرش ـ که يک درم و چيزي افزون بود ـ نقره به عنوان صدقه به فقرا، مستمندان و بينوايان داد. پيامبر اکرم (ص) سپس سر نوراني اين نوزاد را به ماده خوشبو و عطرآگيني که از زعفران و چيزهايي مشابه ترکيب شده بود، معطر فرمود. سرانجام اين نوزاد عزيز را بوسه باران کرد و مورد مهر وصف ناپذير خويش قرار داد.
پيامبر اکرم (ص)، کنيه امام حسن (ع) را هم از شدت علاقه به ايشان، «ابو محمد» نهاد و اين تنها کنيه اوست. القاب امام حسن (ع) هم سبط، سيد، زکي و مجتبي است که «مجتبي» معروف‌تر مي‌باشد. ضمناً امام حسن مجتبي (ع) به «کريم اهل بيت (ع)» نيز شهرت دارد.
پيامبر اکرم (ص) به امام حسن (ع) و برادرش امام حسين (ع) علاقه خاصي داشت و بار‌ها مي‌فرمود: «حسن و حسين فرزندان منند.»
تا پيغمبر اسلام (ص) در حيات مبارک بودند، امام حسن (ع) و برادرش حسين (ع) در کنار آن حضرت (ص) جاي داشتند، گاهي آنان را بر دوش خود سوار مي‌فرمودند، مي‌بوسيدند و مي‌بوييدند.
امام حسن (ع) حدود بيش از ? سال، زمان جد بزرگوار خود را درک و در آغوش مهر آن حضرت (ص) به سر برد و پس از رحلت پيامبر (ص) که با شهادت مادر گراميش حضرت فاطمه زهرا (س) دو يا سه ماه بيشتر فاصله نداشت، تحت تربيت پدر بزرگوار خود امام علي (ع) قرار گرفت.
:
